Tekstbase - kontekst

In Nomine Jesu Salvatoris. Plurimum venerabilis et clarissime vir, Domine Doctor Zacharia Klingj, Amice honoratissime et Frater in Christo conjunctissime. De casu matrimoniali, qvem ad me devolvere non detrectabas, controversiæ serram ducunt Theologj. Prisci, qvod nostj, Patres, præsertim Hieronymus, Origines et Ambrosius, partj tam innocentj qvam nocuæ, post legitimum divortium, secundas nuptias vetitas volunt. Adstipulantur Canonistæ, Concililium Tridentinum, Bellarminus, Gregorius de Valentia, Pererius et Pontificij alij. Non nescis ad partes vocari ab ipsis dicta sacra, qvantumvis απροσδιόνυσα, utpote de obligatione uxoris, qvamdiu vir ejus vivit, 1 Cor. VII v. 10, 39, de muliere devincta viro, qvamdiu superstes est, Rom. VII v. 2, 3, de individuo nexu conjugum, Matth XIX, 8. Qvin imo qvidam nostræ Religionis Hyperaspistæ, ut Graverus, Meisnerus et plures, partj nocuæ seu adulterii convictæ non concedunt, etiam divortio legitime facto, inprimis superstite adhuc conjuge, ad secunda vota transire, qvia adulterium capitale est ex præscripto Legis divinæ Levit. XX v. 10. Enimvero si adulteræ non licet vivere, multo minus nubere per novas nuptias. Fas esse autumant, ut Magistratus suum faciat officium et rigorem in adulteros adulterasque exerat, juxta statutum ipsius Dej rotundum et absolutum, immo per oeconomiam Novi Testamenti neutiqvam abrogatum. Sic enim rariora forent adulteria. Verum enimvero, qvum Magistratus Politicj indultu hodie adulteria non capitalj noxa plectantur, consulendum utique est conscientijs. Nam satius est parti nocuæ, post legitimum divortium, etiam superstite conjuge, secunda vota concedere, qvam perpetuæ ustionj et jugibus tentationum flammis eam relinqvere, in dispendium non duntaxat honestatis, sed æternæ