Tekstbase - kontekst

O præclara laus piorum Magistratuum! O quanta dignitas, quanta felicitas, quanta gloria in hac et futura vita Regum et Principum, qui hoc modo et se in fidem tutelamque Dei dedunt, et ipsius in terris Regnum ac gloriam summa alacritate, industria, sumptibus et periculis ornant et amplificant. His revera adest Deus, hos efficaci suo spiritu regit et gubernat, hos dextera potentiæ suæ protegit, de his rectissime dicitur illud Ψalmistæ: Domine, in virtute tua lætabitur Rex, et in salutari ejus exultabit vehementer, desiderium cordis ejus tribuet ei, et petitionem <27> labiorum non negabit ei: Quoniam præveniet eum benedictionibus bonis, ponet in capite ejus coronam auri optimi.

At qui sine luce agnitionis Dei, sine zelo propagandæ gloriæ ejus, sine vivificatione orta a spiritu sancto manent, quantumvis potentia, splendore, gloria et sapientia vitæ præsentis illustres; a Deo tamen deseruntur et in extremas miserias abjiciuntur.

Perrumpit Alexander ille, qui ob stupendam magnitudinem et felicitatem rerum gestarum Magnus est appellatus et volitat per orbem fere universum, non secus ac sagitta vi excussa e brachio fortis bellatoris, et florentissima Regna in Oriente juvenis 30 annorum occupat: Attamen ille idem tantus Rex et tam felix bellator, quia sibi hunc finem propositum non habuit, ut Deo serviret, et Ecclesiæ ejus locum inter suos subditos concederet, veramque de ipso noticiam propagaret, non solum amittit vitam, valetudinem, Regna, successus et magna illa ornamenta, quibus, præ aliis mundi Monarchis fulgebat; sed prorsus a Deo desertus <28> in poenas ruit tristissimas et gravissimas. Idem etiam Themistocli, Alcibiadi, Demetrio, Pompejo, Julio et similibus Heroibus potentissimis accidisse testantur historiæ. Idem quoque Regibus populi Dei, Sauli, Rhoboamo, Achabo, Ochoziæ et similibus, postquam θεoμαχεv, et jugum timoris domini abjicere impie ceperunt, evenisse legimus.

O igitur infelices Reges et Principes, qui tantum opes, divitias et hujus vitæ gloriam et potentiam sectantur; aut qui aulicis solummodo vacant deliciis ad inanes puerilesque exercitationes ingenia convertentes, indulgent lusibus, choreis, venationibus, hastiludiis, vanitati et levitati desultoriæ: Aut ex oppressione aliarum